طیبی

طیبی . [ ] (اِخ )(الََ ...) نامش حسین بن محمدبن عبداﷲ الطیبی . وی ازعلماء حدیث و تفسیر و بیان بود. ثروتی فراوان از ارث پدر و تجارت به دست آورده و تمامی را بمصارف خیریه رساند بحدی که در پایان عُمر فقیر و نیازمند شد. مردی فروتن و با ارباب بدعت سخت مخالف بود. پیوسته ملازم تعلیم طُلاب بود و نسبت به بینوایان آن طبقه انفاق و احسان میکرد. در استخراج دقائق از کلام حق و سنت پیمبر آیتی بود. وی را ضعف باصره عارض شده بود. از تألیفات وی یکی «التبیان فی المعانی و البیان » است که بطبع نرسیده . دیگر شرح کشاف در تفسیر و شرح مشکاة المشکاة در حدیث است . وفات وی بسال 743 هَ . ق . بوده است . نقل از الدرر الکامنة. (الاعلام زرکلی ج 1 ص 259).