طیة

طیة. [ طی ی َ ] (ع اِ) نورد دراز. || هیئت نورد. یقال : انه لحسن الطیة. || نیت . قصد. یقال : مضی لطیته ای لنیته التی انتواها. || جائی که قصد بدان دارد. یقال : وَ بعدَت عنا طیته ُ؛ ای مقصده و منزله الذی انتواه . (منتهی الارب ). منزل . مقصد. آنجا که قصد کرده باشند. (مهذب الاسماء). موضعی که قصد آن داشته باشند. 3965(منتخب اللغات ).