طیوطلغتنامه دهخداطیوط. [ طُ ] (ع اِمص ) سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (مص ) تیزشهوت گردیدن گُشن و بانگ کردن . یقال : طاطَ الفحل طُیوطاً. (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ).
