عائذ

عائذ. [ ءِ ] (ع ص ) پناه آورنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) :
این مرا زائر آن مرا عائذ
این مرا مخلص آن مرا دلدار.

خاقانی .

|| نو زاینده از آهو اسب و شتر و گوسپند و جز آن . ج ، عُوذ و عوذان . (منتهی الارب ).