عابدفریب
لغتنامه دهخدا
عابدفریب . [ ب ِ ف ِ / ف َ ] (نف مرکب ) فریبنده ٔ عابد. که عابد رااز عبادت خدا باز دارد. سخت زیبا چنانکه عابد تارک دنیا را نیز بفریبد و شیفته ٔ خویش سازد :
از این مه پاره ٔ عابدفریبی
ملائک سیرتی خورشیدزیبی .
گوئی دو چشم جادوی عابدفریب او
بر چشم من بسحر ببستند خواب را.
آن چشم آهوانه ٔ عابدفریب بین
کش کاروان سحر بدنباله میرود.
از این مه پاره ٔ عابدفریبی
ملائک سیرتی خورشیدزیبی .
سعدی .
گوئی دو چشم جادوی عابدفریب او
بر چشم من بسحر ببستند خواب را.
سعدی .
آن چشم آهوانه ٔ عابدفریب بین
کش کاروان سحر بدنباله میرود.
حافظ.