عاجز ماندن
لغت‌نامه دهخدا
عاجز ماندن . [ ج ِ دَ ] (مص مرکب ) ناتوان شدن . درماندن :
قامتی داری که سحری میکند
کاندران عاجز بماند سامری .
جهان آن تو و تو مانده عاجز
ز تو محروم تر کس دیده هرگز.
قامتی داری که سحری میکند
کاندران عاجز بماند سامری .
سعدی .
جهان آن تو و تو مانده عاجز
ز تو محروم تر کس دیده هرگز.
شبستری .
