عاضه
لغتنامه دهخدا
عاضه . [ ض ِه ْ ] (ع ص ) شتر عضاه خوار. ج ، عَواضه ؛ بعیر عاضه و ناقة عاضه و عاضهة و حیة عاضه و عاضهة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || مار که گزیده اش در حال بمیرد.(منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || جادوگر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
