عالی نسب
لغتنامه دهخدا
عالی نسب . [ ن َ س َ ] (ص مرکب ) آنکه او را نسب عالی باشد. عالی تبار : نظر همت این پادشاه عالی نسب متعالی حسب . (سندبادنامه ص 244).
اصل گهر از خلیفه داریم
عالی نسبیم اگر یتیمیم .
اصل گهر از خلیفه داریم
عالی نسبیم اگر یتیمیم .
خاقانی .