عبادتگاه

عبادتگاه . [ ع ِ دَ ] (اِ مرکب ) عبادتگه . جای پرستش و عبادت . سجده گاه . معبد. مزگت . (ناظم الاطباء). عبادتخانه . آنجا که خدا را در آن بپرستند : و عبادتگاهی ساخت و مردم را خداپرستی آموخت . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 28).
ز سمرقند بسی کس به دعای تو شدند
به زیارتگه کاشان و عبادتگه اوش .

سوزنی .