عبادی
لغتنامه دهخدا
عبادی . [ ع ُ ] (اِخ ) ابراهیم بن حرث بن مصعب بن ولیدبن عبادةبن صامت العبادی ، مکنی به ابواسحاق بغدادی . یکی از روات حدیث بود که از علی بن مدینی روایت کندو از وی ابوبکربن ابوداود روایت دارد. او احمدبن حنبل را درک کرد و از اهل مجلس او بود. (از اللباب ).