عباسی

عباسی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) (996 - 1038 هَ . ق .) علیرضا. از مشاهیر خطاطان و خوش نویسان رسمی دربار شاه عباس کبیرو از نقاشان و هنرمندان عصر خود بود. آثار هنری او گران بها و در موزه های بزرگ اروپا یافت میشود. وی در انواع خط ثلث و نسخ و نستعلیق وقوف کامل داشت . و در نقاشی و طراحی و تذهیب کاری کم نظیر بود. وی اهل تبریزبود و در زمان شاه عباس اول به اصفهان رفت و مورد عنایات و توجه شاه عباس واقع گردید و نگاشتن بعضی از کتبیه های مساجد و عمارات بدو محول شد. و به نقاشی و تذهیب کاری کتابخانه ٔ همایونی پرداخت . کتبیه های دربهای مسجد شاه و مسجد شیخ لطف اﷲ و مسجد مقصود بیک به خطاوست . و اکنون غیر از کتبیه های معدود چیزی از او باقی نمانده است . وی شعر نیز میگفت و از اشعار اوست :
من خانه ٔ دل خراب کردم ز غمت
تو خانه نشین شدی و من خانه خراب .
(از ریحانة الادب و پیدایش خط و خطاطان ص 180).