عبدالجبار

عبدالجبار. [ ع َ دُل ْ ج َب ْ با ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان الازدی . وی امیری شجاع بود. به سال 104 هَ . ق . منصور وی را امارت خراسان داد و او بدانجا بسیاری مردم را به تهمت دوستی با آل علی بکشت ، سپس از طاعت منصور بیرون شد، منصور سپاهیان بدفع او فرستاد و وی را اسیر کردند و نزد منصور آوردند منصور بفرمود دو پای او را بریدند و او را گردن زدند و فرزندان و کسان او را نفی بلد کردند. (از الاعلام زرکلی ).