عبدالجبار

عبدالجبار. [ ع َ دُل ْ ج َب ْ با ] (اِخ ) ابن احمدبن عبدالجبار الهمدانی الاسدآبادی ، مکنی به ابوالحسین ، قاضی بود و در علم اصول و کلام تبحر داشت ، و در عصر خویش شیخ معتزلیان بود و آنان وی را قاضی القضاة می گفتند. و جز وی کسی را بدین لقب نمی خواندند. از تألیفات اوست : تنزیه القرآن عن المطاعن ، والامالی . وی به سال 415 هَ . ق . به ری درگذشت . (از الاعلام زرکلی ). و رجوع به خاندان نوبختی شود.