عبدالرحمان

عبدالرحمان . [ ع َ دُرْ رَ ] (اِخ ) ابن کمال الدین ابی بکربن ناصرالدین محمد سیوطی . از علماء علم عربیت و ادبا، بزرگ عصرخود بود. سیوطی را تألیفات متعددی است از جمله کتاب الاتقان در علوم قرآن . کتاب الجامع الکبیر. الجامع الصغیر. المسلسلات . الکلم الطیب . الدرر فی الادعیه و الاحراز. انموذج اللبیب فی خصائص الحبیب . کتاب ذخائر العقبی فی مناقب اولی القربی . الدرر المنتشره فی احادیث المشتهره . جمع الجوامع. کتاب بهجة المرضیه . ارجوزه در تلخیص مفتاح سکاکی . مختصر نهایه ٔ ابن اثیر. التذکرة، المقامات و کتابهای زیاد دیگر. مؤلف روضات وفات او را به سال 910 و مؤلف کشف الظنون به سال 911 هَ . ق . نوشته اند. رجوع به روضات الجنات چ 1 ص 432 به بعد و رجوع به کشف الظنون ذیل الجامع الصغیر شود.