عبدالرحمان

عبدالرحمان . [ ع َ دُرْ رَ] (اِخ ) ابن حکم بن هشام بن عبدالرحمان الاموی ، مکنی به ابوالمطرف . چهارمین پادشاه بنی امیه اندلس است . پدروی والی طلیطلة بود. وی پس از مرگ پدر در قرطبه از مردم بیعت گرفت و مساجدی در اندلس بنا کرد، عصر وی عصر سکون و سلامت بود. عبدالرحمان مردی ثروتمند و بلندهمت بود، جنگهای بسیاری کرد، شعر میگفت و از علوم شرعی و بعضی فنون فلسفی بهره داشت 31 سال حکومت کرد و به سال 238 هَ . ق . به قرطبه درگذشت . (از تاریخ خلفاء ص 348) (الاعلام زرکلی ) (کامل ابن اثیر ج 7 ص 27).