عبدالرحمان

عبدالرحمان . [ ع َ دُرْ رَ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن بشربن الصارم معروف به الغافقی ، مکنی به ابوسعید. اصل او از غافق (از قبائل یمن ) است وی به نزد سلیمان بن عبدالملک اموی رفت و به موسی بن نصیرو فرزند او عبدالعزیز پیوست و ریاست شاطی ٔ شرقی اندلس یافت و چون سمح بن مالک به سال 102 هَ . ق . کشته شد به اربویه رفت مسلمانان آنجا وی را به امیری برگزیدند سپس معزول گردید و به سال 112 هَ . ق . هشام بن عبدالملک او را امارت اندلس داد. در آن وقت از مردم یمن و شام و مصر و افریقا یاری خواست و شهرهای زیادی را فتح کرد و به کمک آنان به لشکریان شارل مارتل حمله کرد و آنان را شکست داد و دیگر بار در نزدیکی نهراللواز با وی نبرد کرد و سرانجام شارل دیگر بار لشکری بزرگ فراهم آورد و پس از جنگهای خونینی عبدالرحمان به سال 114 هَ . ق . به قتل رسید. (از الاعلام زرکلی ).