عبدالرحمان

عبدالرحمان . [ ع َ دُرْ رَ ] (اِخ ) ابن محمدبن عیسی بن فطیس بن اصبغ. عالم به تفسیر، حدیث ، تاریخ ، رجال و از مردم اندلس بود. به سال 348 هَ . ق . به قرطبه متولد و به سال 394 هَ . ق . قضاوت آنجا را یافت و به سال 394 معزول شد. وی را شش تن وراق بود که همیشه احادیث و اخباری را که املاء میکرد مینوشتند. از تألیفات اوست : القصص و الاسباب التی نزل من اجلها القرآن زیاده بر یکصد جزء. المصابیح فی تراجم الصحابه در حدود 100 جزء. فضائل التابعین در 150 جزء. الناسخ و المنسوخ در 30 جزء. فاسعاالاخوة من المحدثین من الصحابة و التابعین و من بعدهم من الخالفین در 40 جزء. الاعلام النبوة و دلالات المرسلات در 10 جزء. وی به سال 402 هَ . ق . به قرطبه درگذشت . (از الاعلام زرکلی ).