عبدالرحیم

عبدالرحیم . [ ع َدُرْ رَ ] (اِخ ) ابن حسین بن عبدالرحمان معروف به حافظ عراقی و مکنی به ابوالفضل . از بزرگان حفاظ حدیث واز نژاد کرد است . به سال 725 هَ . ق . به رازنا از اعمال اربل متولد شد. و در خردسالی با پدر خود به مصررفت و در آنجا نبوغ یافت . سپس به مکه و مدینه و قدس و دمشق و بعلبک رفت و به سال 806 به قاهره درگذشت . از تألیفات اوست : المغنی عن حمل الاسفار فی الاسفار. نکت منهاج البیضاوی فی الاصول . ذیل علی المیزان . الالفیه فی غریب الحدیث . نظم السیرة النبویه . تخریج احادیث الاحیاء. تقریب الاسانید. ذیل علی ذیل العبرللذهبی . معجم که در آن ترجمه ٔ گروهی از کسانی که در قرن هشتم هجری میزیسته اند آمده است . التقیید. الایضاح فی مصطلح الحدیث . شرح التقریب و جز آن . (از الاعلام زرکلی ).