عبدا

عبدا. [ ع َ دُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن محمدبن عبداﷲبن عاصم الانصاری . از بنی ضبیعة و شاعری هجاگوی و از طبقه ٔ جمیل بن معمر و نصیب بود و معاصر جریر و فرزدق و از مردم مدینه بود. ولیدبن عبدالملک او را به یمن تبعید کرد. حماد راویه او را در نسیب بر شعرای زمان وی مقدم میداشت عبداﷲ بخاطر تنگی گوشه ٔ چشمش به احوص ملقب شد.وی به سال 105 هَ . ق . درگذشت . (از الاعلام زرکلی ).