عبدا

عبدا. [ ع َ دُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن یوسف بن الحافظ لدین اﷲ العلوی الفاطمی معروف به العاضد لدین اﷲ. از ملوک دولت فاطمیه ٔ مصر و مغرب بود. به سال 555 هَ . ق . پس از مرگ الفائز به خلافت رسید. در زمان خلافت وی سلطان صلاح الدین قوت یافت و خطبه ٔ عاضد را ترک کرد. اوبه نام المستضی ٔ باﷲ عباسی خطبه خواند در این هنگام عاضد در مرض مرگ بود و کسی او را از این آگاه نکرد.وی به سال 543 هَ . ق . درگذشت . (از الاعلام زرکلی ).