عبیدلی

عبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن مهنابن علی بن مهنای حسینی عبیدلی . مردی عالم و نسابه و از اکابر علمای اواخر قرن هفتم یا اوائل قرن هشتم بود. از شاگردان جلال الدین علی بن عبدالحمیدبن فخار است و بنابر قول اعیان الشیعه استاد احمدبن علی بن حسین بن علی بن مهنا صاحب عمدة الطالب است . از تألیفات اوست : الانساب المشجره یا مشجر النسب . التذکرة فی الانساب المطهرة که در اعیان الشیعه به سید احمد عبیدلی نسبت داده شد. و عنوان همین کتاب است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 64).