عجوبه
لغتنامه دهخدا
عجوبه . [ ع ُ ب َ ] (از ع ، اِ) چیزی که مردم را به شگفت آرد. و این مخفف اعجوبة است :
ای شیخ شهر با که توان این عجوبه گفت
بی پرده گشت شید نهان از ردای تو.
و رجوع به اعجوبة شود.
ای شیخ شهر با که توان این عجوبه گفت
بی پرده گشت شید نهان از ردای تو.
محسن تأثیر (از آنندراج ).
و رجوع به اعجوبة شود.