عداء

عداء. [ ع ِ ] (ع اِ) سنگی نازک که بدان چیزی را بپوشانند. (از اقرب الموارد) (قطرالمحیط). در محیط المحیط عِدو را بدین معنی نوشته و گوید جمع آن عِداء است و ذیل عِدی نویسد: سنگی است رقیق که بدان چیزی را پوشانند. || (مص ) خصومت کردن با کسی و دشمن او شدن . (اقرب الموارد). || پی یکدیگر زدن . || پی یکدیگر زدن و انداختن دو شکار را در یک تک . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).