عداء

عداء. [ ع َ ] (ع مص ) درگذشتن از حد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از مهذب الاسماء). || ستم کردن بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (اِمص ) دوری . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (قطرالمحیط). || (اِ) کاری که بازگرداند ترا از چیزی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || الطلق الواحد. (از اقرب الموارد). || درازی و پهنای چیزی و حد نهایت آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).