عدواءلغتنامه دهخداعدواء. [ ع ُ دَ] (ع ص ، اِ) زمین درشت خشک . || جائی که نشیننده ٔ آن جنبان و بی آرام باشد و بر وی آرام نتوان یافت . || دوری جای . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || مَرکب نامطمئن . (قطرالمحیط).
