عزیزخور

عزیزخور. [ ع َ خوَرْ/ خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ عزیز. که گرامی و ارجمندی را از میان بردارد و بخورد و فروبرد :
وی خاک عزیزخور به خواری
تن را عوض از جفات جویم .

خاقانی .