عز من قائل

عز من قائل . [ ع َزْ زَ م ِ ءِ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) (از: فعل عزّ + حرف جر من + قائل ) گرامی است گوینده . عزیز و ارجمند است آنکه گفته است ، و آن را پیش از نقل آیتی از قرآن کریم آرند، قوله تعالی عزمن قائل ... (از یادداشت مرحوم دهخدا). در این جمله حرف «من » زائد است و مجرور آن محلاً منصوب است بر تمییز بودن . و آن را بصورت عزّ قائلاً، بدون مِن نیز گویند. و آن را حال نیز میتوان فرض کرد بعنوان جنس بودن ، یعنی عزّ قائلاً من القائلین . (از اقرب الموارد).