عشرت افروز
لغتنامه دهخدا
عشرت افروز. [ ع ِ رَ اَ ] (نف مرکب ) عشرت افروزنده . باعث شادی و خوشی و خوشدلی و کامرانی :
گروهی تازه روی و عشرت افروز
بگاه خوشدلی روشن تر از روز.
و رجوع به عشرت شود.
گروهی تازه روی و عشرت افروز
بگاه خوشدلی روشن تر از روز.
نظامی .
و رجوع به عشرت شود.