عشرخوان
لغت‌نامه دهخدا
عشرخوان . [ ع َ خوا / خا ] (نف مرکب ) عشرخواننده . طفل نوآموز قرآن خوان ، چرا که طفل را اول ده آیت بطریق تبرک سبق دهند. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) :
وز چوب زدن رباب فریاد
چون کودک عشرخوان برآورد.
از شجر من شعرا میوه چین
وز صحف من فضلا عشرخوان .
زآن پس که چار صحف قناعت بخوانده ای
خود را ز لوح بوالطمعی عشرخوان مخواه .
|| قاری قرآن ، که قرأت کننده و حافظ کلام اﷲباشد. (برهان قاطع). قاری کلام اﷲ شریف . || شخصی که بر گور مرده قرآن خواند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || مردم معزول شده . (برهان قاطع). معزول . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). معزول از شغل و عمل . (ناظم الاطباء).
وز چوب زدن رباب فریاد
چون کودک عشرخوان برآورد.
خاقانی .
از شجر من شعرا میوه چین
وز صحف من فضلا عشرخوان .
خاقانی .
زآن پس که چار صحف قناعت بخوانده ای
خود را ز لوح بوالطمعی عشرخوان مخواه .
خاقانی .
|| قاری قرآن ، که قرأت کننده و حافظ کلام اﷲباشد. (برهان قاطع). قاری کلام اﷲ شریف . || شخصی که بر گور مرده قرآن خواند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || مردم معزول شده . (برهان قاطع). معزول . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). معزول از شغل و عمل . (ناظم الاطباء).
