عشقدان
لغت‌نامه دهخدا
عشقدان . [ ع ِ ] (اِ مرکب ) مجمر عشق . جایگاه عشق . کنایه از معشوق :
شهری به فتنه شد که فلانی ازآن ِ ماست
ما عشقباز صادق و او عشقدان ماست .
یک شب به دو آفتاب بگذار
یک دل به دو عشقدان برافروز.
شهری به فتنه شد که فلانی ازآن ِ ماست
ما عشقباز صادق و او عشقدان ماست .
خاقانی .
یک شب به دو آفتاب بگذار
یک دل به دو عشقدان برافروز.
خاقانی .
