عشوه خوردن
لغت‌نامه دهخدا
عشوه خوردن . [ ع ِش ْ وَ / وِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) فریب خوردن .گول خوردن : حمدونه این عشوه ها چون شکر بخورد و بر آب کار سوی ماهی رفت . (سندبادنامه ص 48).
کسی را بود کیمیا در نورد
که او عشوه ٔ کیمیاگر نخورد.
گر صادقی تو عشوه از آن قرص ِ خور مخور
ور مرد رهروی دم ازین ره دگر مزن .
کسی را بود کیمیا در نورد
که او عشوه ٔ کیمیاگر نخورد.
نظامی .
گر صادقی تو عشوه از آن قرص ِ خور مخور
ور مرد رهروی دم ازین ره دگر مزن .
بدر چاچی (از آنندراج ).
