عصودلغتنامه دهخداعصود. [ ع ُ ] (ع مص ) بمردن . (تاج المصادر بیهقی ): عصدت الابل ؛ بمردند شتران . (منتهی الارب ). عصد الرجل ؛ آن مرد بمرد. عصد البعیر عنقه ؛ آن شتر گردن خود رابسمت کتف پیچاند ازبرای مردن . (از اقرب الموارد).
