عطاء

عطاء. [ ع ِ ] (ع مص ) عطا نمودن . (از منتهی الارب ). چیزی را به کسی دادن . (از اقرب الموارد). || ورزیدن جهت اهل و دادن آنچه خواسته ٔ آنها باشد و همدیگر گرفتن . (از منتهی الارب )(آنندراج ). عاطی الصبی أهله ؛ آن جوان برای خانواده ٔ خود کار کرد و آنچه خواسته بودند برای آنها بیاورد. (از اقرب الموارد). معاطاة. رجوع به معاطاة شود.