عطارة

عطارة. [ ع َطْ طا رَ ] (ع ص )آنکه در بازار روانی داشته باشد. (منتهی الارب ). آنچه در بازار روائی داشته باشد. (ناظم الاطباء): ناقة عطارة؛ ماده شتر که در بازار رایج است و خریدار دارد. (از اقرب الموارد). || مؤنث عطار، یعنی زن بوی خوش فروش . (ناظم الاطباء). و رجوع به عطار شود.