عطاردی

عطاردی . [ ع ُ رِ ] (حامص ) عطارد بودن . || کنایه از دبیر بودن . دبیری کردن . منشیگری کردن ، به مناسبت آنکه عطارد را دبیر فلک خوانند :
چو آفتاب ضمیرم عطاردی چه کنم
کلاه عاریتی را چرا سپارم سر.

خاقانی .