عطرة

عطرة. [ ع َ طِ رَ ] (ع ص ) مؤنث عَطِر. (منتهی الارب ). خوشبوی مالیده . (از اقرب الموارد). ج ، عَطِرات . (اقرب الموارد).
- عطرةالرائحة ؛ خوشبوی . (یادداشت مرحوم دهخدا).
|| آنکه در بازار روایی داشته باشد و کریمه . (منتهی الارب ). ناقة عطرة؛ ناقه که در بازار رایج باشد، و یا ناقه ٔ نجیب و کریم .(از اقرب الموارد).