عظیانلغتنامه دهخداعظیان . [ ع َ ظْ ] (ع ص ) شتر آماسیده شکم از خوردن گیاه عنظوان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). عَظی . عَظ. و رجوع به عظ و عظی شود.
