عفاوة

عفاوة. [ ع ُ / ع ِ وَ ] (ع اِ) باقی مانده ٔ خوردی در بن دیگ ، و طعامی که طفلان هدیه فرستند. (از منتهی الارب ). باقیمانده ٔ مرق و خورش که به عاریت گیرنده ٔ دیگ آن را همراه دیگ باز فرستد. و برخی آن را به معنی «زبد» و کف دیگ دانسته اند. (از اقرب الموارد). || به معنی عَفاوة است . (از منتهی الارب ). رجوع به عَفاوة شود.