عفة

عفة. [ ع ِف ْ ف َ ] (ع اِمص ) عفت . ترک شهوات در هر چیز، و در بین نصرانیان بیشتر بر ترک شهوات بدنی و پاکیزگی جسد و «تبتل » اطلاق شود. (از اقرب الموارد). پارسائی و احتراز از محرمات خصوصاً از شهوات حرام . (از آنندراج ). پارسائی و نهفتگی . (دهار). هیئتی است قوه ٔ شهویه را متوسط بین فجور، که افراط در آن قوه است و خمود، که تفریط آن است . (از تعریفات جرجانی ). رجوع به عفّت شود.