عفجةلغتنامه دهخداعفجة. [ ع َ ف ِ ج َ ] (ع اِ) حوض خرد در جنب حوضهای بزرگ که هرگاه آب حوض بلند گردد و برآید از آن آب خورند و گیرند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
