عقده گشای
لغتنامه دهخدا
عقده گشای . [ ع ُ دَ / دِ گ ُ ] (نف مرکب ) عقده گشا. عقده گشاینده . گشاینده ٔ گره . || مشکل گشا. و رجوع به عقده گشا شود :
چون دم صبح گشت عقده گشای
عود را سوخت خاک صندل سای .
قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای
ما را نگذارد که درآئیم ز پای .
چون دم صبح گشت عقده گشای
عود را سوخت خاک صندل سای .
نظامی .
قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای
ما را نگذارد که درآئیم ز پای .
حافظ.