عقل گداز
لغتنامه دهخدا
عقل گداز. [ ع َ گ ُ ] (نف مرکب ) عقل گدازنده . گدازنده ٔ خرد. عقل ربا :
به غمزه عقل گدازی ،به چنگ چنگ نوازی
به وعده روبه بازی ، به عشوه شیرشکاری .
به غمزه عقل گدازی ،به چنگ چنگ نوازی
به وعده روبه بازی ، به عشوه شیرشکاری .
ابوالفرج رونی .