علف خورلغتنامه دهخداعلف خور. [ ع َ ل َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مخفف علف خوار. هر حیوانی که بر آخور بسته شده و درآن خوراک خورد، مانند اسب و خر و استر. (ناظم الاطباء). || شکم پرست و پرخور. (ناظم الاطباء).
