علقمه ٔ نخعی

علقمه ٔ نخعی . [ ع َ ق َ م َ ی ِ ن َ خ َ ] (اِخ ) ابن قیس بن عبداﷲبن مالک بن علقمةبن سلامان ، مکنی به ابوشبل کوفی . وی عم ّ أسودبن یزید و خال ابراهیم تمیمی ، و فقیه بود و در دوره ٔ جاهلیت و اسلام میزیست . از ابوبکر و عمرروایت میکند. وفات او را در 72 هَ . ق . در سن نودسالگی گفته اند، و برخی آن را در 62 هَ . ق . ذکر کرده اند. وی در جنگ صفین و خراسان شرکت داشت و دو سال نیز در خوارزم اقامت کرد و مدتی در مرو به سر برد. و در آخر عمر ساکن کوفه بود. (از الاصابة ج 5 قسم سوم ص 112). و رجوع به صفة الصفوة ج 3 ص 13 و الاعلام زرکلی شود.