عله
لغتنامه دهخدا
عله . [ ع َ ل ِه ْ ] (ع ص ) صفت از مصدر عَلَه در تمام معانی . (از لسان العرب ). سرگشته و حیران . (از لسان العرب ) (تاج العروس ) (ذیل اقرب الموارد) (متن اللغة). || آنکه نفسش وی را وادار به چیزی یابه بدی کند. (از تاج العروس ) (ذیل اقرب الموارد).