علی ایوبی

علی ایوبی . [ ع َ ی ِ اَی ْ یو ] (اِخ ) ابن صلاح الدین یوسف بن ایوب ، مشهور به الملک الافضل نورالدین . وی در سال 566 هَ . ق . در مصر متولد شد و در زمان حیات پدر خود صلاح الدین ایوبی ، حاکم دمشق بود و پس از درگذشت صلاح الدین ، برادر ملک افضل یعنی ملک عزیز به اتفاق عم خود ملک عادل سه بار به دمشق حمله کرد و آنجا را از دست ملک افضل خارج ساخت و صرخد را به وی سپرد. ملک افضل در صرخد باقی ماند تا وقتی که ملک عزیز درگذشت ، آنگاه به مصر رفت و چند صباحی بر آنجا حکومت راند ناگاه عمش ملک عادل بر آن دیار حمله برد و آنجا را تصرف کرد و فقط شهر سمباط را به ملک افضل داد. ملک افضل نیزباقی عمر را در این شهر گذراند و در سال 622 هَ . ق . درگذشت . وی پادشاهی فاضل بود و در نویسندگی مهارت داشت و شعر نیز می سرود. وزارت او را ابوالفتح نصراﷲبن ابی الکریم محمدبن عبدالکریم شیبانی جزری ، مشهور به ابن اثیر و متوفی به سال 637 هَ . ق . عهده دار بود. (از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 592) (الاعلام زرکلی بنقل از کامل التواریخ ابن اثیر ج 12 ص 164. وفیات الاعیان ج 1 ص 371. الاعلام . شرفنامه ص 92. السلوک مقریزی ج 1 ص 216).