علی بزدوی

علی بزدوی . [ ع َ ی ِ ب َ دَ ] (اِخ ) ابن محمدبن حسین بن عبدالکریم بن موسی بن عیسی بن مجاهد بزدوی ، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به فخرالاسلام . فقیه و اصولی و محدث و مفسر قرن پنجم هجری بود. وی در حدود سال 400 هَ . ق . متولد شد و در پنجم رجب سال 482 هَ . ق . درگذشت و در سمرقند دفن گردید. او راست : 1 - شرح الجامعالصحیح بخاری . 2 - شرح الجامعالکبیر شیبانی ، در فروع فقه حنفی . 3- کشف الاستار، در تفسیر. 4 - کنزالوصول الی معرفةالاصول . 5 - المبسوط، در یازده مجلد. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 192). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : تراجم الاعاجم ص 152. فهرس مخطوطات الظاهریة. تاج التراجم ابن قطلوبغا ص 30. مفتاح السعاده ٔ طاش کبری ج 2 ص 54 . الجواهرالمضیه ٔ قرشی ج 1 ص 372. الفوائدالبهیه ٔ لکنوی ص 124. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 112 و سایر صفحات . ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 34. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 693.