علی رسولی

علی رسولی . [ ع َ ی ِ رَ ] (اِخ ) ابن داود المؤیدبن یوسف المظفر رسولی ، ملقّب به سیف الدین و الملک المجاهد. پنجمین از سلسله ٔ رسولیان یمن بود. وی در سال 706 هَ . ق . در زبید متولد شد و در سال 721 هَ . ق . پس از مرگ پدرش مدت یک سال سلطنت کرد ولی امرا و ممالیک وی را خلع کردند و پس از چند ماه ، دیگر بار او را به سلطنت بازگرداندند. رسولی در سال 751 هَ . ق . به سفر حج رفت و چون اعضای حکومت مصر می پنداشتند که وی درصدد کوتاه کردن دست مصریان از حجاز است وی را به جبر از مکه به مصر بردند و مدت چهارده ماه در آنجا به سر برد سپس به کشور خویش بازگشت و در سال 764 هَ . ق . در عدن درگذشت و جسد او به تعز منتقل گردید. وی فرمانروائی زیرک و ستوده خصال و شاعر و ادیب بود و شاعران و دانشمندان را بسیار گرامی می داشت . آثار بسیاری از او بر جای مانده که از آن جمله است : شهر ثعبات ، مدرسه ای در مکه در جنب حرم ، مدرسه ای در تعز، مسجدی در نویدرة در نزدیکی باب زبید و مدرسه ای در زبید که همگی به اشارت وی بنیان نهاده شد. وی را کتب و تألیفاتی نیز میباشد که از آن جمله است : 1 - الاقوال الکافیة فی الفصول الشافیة. 2 - الخیل صفاتها و انواعها و بیطرتها. 3 - دیوان شعر. (از الاعلام زرکلی بنقل از العقوداللؤلؤیة ج 2 ص 2. الدررالکامنة ج 3 ص 49. البدرالطالع ج 1 ص 444. ابن خلدون ج 5 ص 513) (از طبقات سلاطین اسلام ص 88). و رجوع به معجم الانساب زامباور ص 184 شود.