علی ماوردی

علی ماوردی . [ ع َ ی ِ وَ ] (اِخ ) ابن محمدبن حبیب بصری . مشهور به ماوردی و مکنی به ابوالحسن . فقیه و اصولی و مفسر و ادیب بود. وی در سال 364 هَ . ق . متولد شد و در بصره و بغداد تحصیل علم کرد سپس امر قضاء را در بسیاری از شهرها به عهده گرفت و نزد پادشاهان آل بویه مقام و منزلتی داشت و در ربیعالاول سال 450 (یا آخر سال 450) در بغداد درگذشت و در مقبره ٔ باب الحرب دفن شد. او راست : 1- الاحکام السلطانیة. 2- ادب الدین و الدنیا. 3- تفسیر القرآن الکریم . 4- الحاوی الکبیرفی فروع الفقه الشافعی ، در مجلدات متعدد. 5- قوانین الوزارة. (از معجم المؤلفین ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : سیرالنبلاء ذهبی ج 11 ص 162. الطبقات ابن صلاح ص 70. طبقات الشافعیه ٔ اسنوی ص 156. مناقب الشافعی و طبقات اصحابه من تاریخ الذهبی ص 131. فهرس المؤلفین بالظاهریة. الوافی صفدی ج 12 ص 154. تاریخ بغداد خطیب بغدادی ج 12 ص 102. وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 410. الانساب سمعانی ص 504. معجم الادباء یاقوت ج 15 ص 52. طبقات الشافعیه ٔ سبکی ج 3 ص 303. المنتظم ابن جوزی ج 8 ص 199. لسان المیزان ابن حجر ج 4 ص 260. النجوم الزاهره ٔ ابن تغری بردی ج 5 ص 64. تاریخ دولة سلجوق اصفهانی ص 22. شذرات الذهب ابن عماد ج 3 ص 285.