علی کندی

علی کندی . [ ع َ ی ِ ک ِ ] (اِخ ) ابن ثروان بن حسن کندی . مکنی به ابوالحسن . وی پسر عم تاج الدین ابی الیمن زیدبن حسن کندی است و عماد او را در «خریدة» ذکر کرده و اصل او را از خابور دانسته است . او در دمشق به کثرت فضل و دانش و نیکی شعر مشهور بود و پس از سال 565 هَ . ق . درگذشت . (از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 5 ص 105).